Maandag 28 mei, wat een dag. De dag begon in het ziekenhuis en eindigde met een opname in de health center. Laat ik het maar vanaf het begin vertellen.
Tot het einde van de middag heb ik samen met Marcel, Ciel en Daphne stage gelopen ik het ziekenhuis. Deze dag spendeerde wij door op de verpleegafdelingen rond te lopen en te kletsen met de patiënten en familie. Er waren operaties die wij mochten bekijken en er waren 2 bevallingen. Een prima dagje dus. Na stage zijn wij richting het health center gegaan. We waren namelijk uitgenodigd om mee te lopen met de AIDS/HIV loop. Dit is georganiseerd om de taboe van AIDS en HIV uit de weg te ruimen. Het komt hier veel voor, alleen gaan de mensen niet naar een arts ervoor of ze weten niet wat ze hebben en hoe ze het kunnen voorkomen. Na de loop waren er een paar sprekers. En toen begon de ellende. Mijn maag begon te draaien en ik werd hardstikke moe. Dieke voelde zich ook niet goed, dus wij besloten om samen eerder naar huis te gaan. Eenmaal thuis begon het braken.
Bedenkende wat ik verkeerd heb gegeten heb ik het 2 uur volgehouden om niet naar het health center te gaan. ‘’Het zou dadelijk wel weer beter gaan.’’ Helaas bleef het aangehouden en ben ik rond 20:00 opgenomen in het health center. Infuus en medicijnen erin en 4 uur lang niets eten of drinken. Later in de avond kregen wij een appje dat Dieke er ook aan kwam, met dezelfde klachten. Het werd pas spannend toen wij ineens met 5 studenten midden in de nacht op een kamertje lagen. Gevolgd door Marcel de volgende ochtend. Alle 6 dragen we een parasiet bij ons. Nadat we ons iets beter voelde na alle medicatie mochten wij dinsdag avond naar huis. De volgende dag voelde ik me weer minder en donderdag was het nog steeds niet over, maar toch besloot ik om mee te gaan op vakantie. Hier kon ik misschien nog wel beter uitrusten als thuis. En wat ben ik blij dat ik die keuze had gemaakt.
Vrijdag middag 1 juni kwamen wij aan op Malapasqua. Een heel klein eilandje van 2x3 km2. Het is geen toeristisch eiland, maar wij waren wel verbaast dat er redelijk wat blanken mensen waren. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Ons hotel was super mooi en op het eiland heerste een hele fijne sfeer. Er zijn geen verharde wegen en de mensen leven vooral buiten. Kinderen die aan het spelen waren, ouderen die bij elkaar zitten voor gezelschap. En dan denk je terug aan Nederland, waar iedereen op zich zelf binnen tv zit te kijken en waar kinderen steeds vaker op hun mobiel zitten. Wij hebben 3 dagen doorgebracht op dit schattige en vooral mooie eiland. Waar wij al helemaal gelukkig van werden was het moment dat wij tomaten soep op het menu zagen staan van een heel leuk restaurantje. Buiten de tomaten soep hadden ze meerdere westerse specialiteiten. Dat ging er dan ook goed in.
Bedenkende wat ik verkeerd heb gegeten heb ik het 2 uur volgehouden om niet naar het health center te gaan. ‘’Het zou dadelijk wel weer beter gaan.’’ Helaas bleef het aangehouden en ben ik rond 20:00 opgenomen in het health center. Infuus en medicijnen erin en 4 uur lang niets eten of drinken. Later in de avond kregen wij een appje dat Dieke er ook aan kwam, met dezelfde klachten. Het werd pas spannend toen wij ineens met 5 studenten midden in de nacht op een kamertje lagen. Gevolgd door Marcel de volgende ochtend. Alle 6 dragen we een parasiet bij ons. Nadat we ons iets beter voelde na alle medicatie mochten wij dinsdag avond naar huis. De volgende dag voelde ik me weer minder en donderdag was het nog steeds niet over, maar toch besloot ik om mee te gaan op vakantie. Hier kon ik misschien nog wel beter uitrusten als thuis. En wat ben ik blij dat ik die keuze had gemaakt.
Vrijdag middag 1 juni kwamen wij aan op Malapasqua. Een heel klein eilandje van 2x3 km2. Het is geen toeristisch eiland, maar wij waren wel verbaast dat er redelijk wat blanken mensen waren. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Ons hotel was super mooi en op het eiland heerste een hele fijne sfeer. Er zijn geen verharde wegen en de mensen leven vooral buiten. Kinderen die aan het spelen waren, ouderen die bij elkaar zitten voor gezelschap. En dan denk je terug aan Nederland, waar iedereen op zich zelf binnen tv zit te kijken en waar kinderen steeds vaker op hun mobiel zitten. Wij hebben 3 dagen doorgebracht op dit schattige en vooral mooie eiland. Waar wij al helemaal gelukkig van werden was het moment dat wij tomaten soep op het menu zagen staan van een heel leuk restaurantje. Buiten de tomaten soep hadden ze meerdere westerse specialiteiten. Dat ging er dan ook goed in.
Maandag 4 juni ging onze reis verder naar Siquijor, maar we hadden nog wel een overnachting op het eiland Bohol. Dinsdag kwamen wij dan eindelijk aan op Siquijor. Een wat grotere eiland en meer bezienswaardigheden. Het weer was alleen wat minder, maar dat mocht de pret niet bedrukken. Er lag een mooi zwembad in het resort, er waren dorpjes waar we konden rondlopen en genoeg eettentjes. Donderdag werd het beter weer dus besloten wij om 2 scooters te huren. De eerste race eindigde bij een waterval waar wij heerlijk gezwommen hebben in het helder blauwe water. En net als Tarzan ben ik door middel van een touw in het water beland. Hier ontmoette ik een Poolse man die een aantal keer voor een langere tijd in de Filipijnen is geweest. Hij komt hier dan vooral om zich zelf te cleanen. 40 dagen lang drinkt hij alleen het sap van een kokosnoot. Na een leuk gesprek vervolgde onze race naar een strand. Het bekendste strand van het eiland. Hier kon je cliff springen en waren er wat andere acticiteiten. Hier hebben we eigenlijk niets van gezien. In een eettentje kwamen we namelijk 2 meiden tegen. 2 meiden die ook uit Nijmegen komen. Super leuk natuurlijk. Na een tijdje besloten we om toch even de zee in te duiken, maar helaas zagen Dieke en ik dat er een regen bui aankwam. Dus hup op de scooter en terug naar huis.
We wilden voor het donker de scooter afleveren dus we wilden liever niet te lang schuilen voor de regen. De eerste 15 min ging prima. Hierna begon het te druppen. Dat was nog te doen, dus we reden verder. Na 5 min dachten we anders. Kei harde regen en binnen no time waren we helemaal doorweekt. Oeps, de tank is ook bijna leeg. Het begon erger te gieten en wat deed dat pijn! Het leek net alsof hagel kletste op mijn lichaam en om het leuker te maken werd het zicht ook minder. Een tijd later zag ik eindelijk een winkeltje. Hier hebben wij even geschuild tot het zakte. Met goede moed reden we verder, maar het begon weer even hard te regenen. Het was super koud en met 20 km per uur probeerde we nog wat vooruit te komen. Gelukkig werd het regen na een tijdje minder en werd het rijden minder erg. Veilig en voor het donker kwamen we doorweekt thuis. We hebben er wel goed om kunnen lachen.
We wilden voor het donker de scooter afleveren dus we wilden liever niet te lang schuilen voor de regen. De eerste 15 min ging prima. Hierna begon het te druppen. Dat was nog te doen, dus we reden verder. Na 5 min dachten we anders. Kei harde regen en binnen no time waren we helemaal doorweekt. Oeps, de tank is ook bijna leeg. Het begon erger te gieten en wat deed dat pijn! Het leek net alsof hagel kletste op mijn lichaam en om het leuker te maken werd het zicht ook minder. Een tijd later zag ik eindelijk een winkeltje. Hier hebben wij even geschuild tot het zakte. Met goede moed reden we verder, maar het begon weer even hard te regenen. Het was super koud en met 20 km per uur probeerde we nog wat vooruit te komen. Gelukkig werd het regen na een tijdje minder en werd het rijden minder erg. Veilig en voor het donker kwamen we doorweekt thuis. We hebben er wel goed om kunnen lachen.
Het plan was om vrijdag naar Apo eiland te gaan. Een eiland waar je met schildpadden kunt zwemmen. De avond van te voren werd deze trip geannuleerd. Door een tyfoon ging het niet meer door. Elke avond hebben wij bij een bar gegeten dat is opgezet door een Poolse man. Heerlijk eten en een leuk sfeertje. Hier hebben wij ons goed vermaakt. Met de 2 meiden die wij eerder hadden ontmoet hebben we nog een drankje gedaan.
De volgende dag hebben wij een tricyle gehuurd. Hij bracht ons naar het andere kant van het eiland. Tijdens onze scooter rit de vorige dag, kwamen wij langs een stuk strand met helder blauw water en geen toeristen. Dat leek ons prima om onze tijd te spenderen. Hierna zijn we door gegaan naar een ander strand, maar helaas mochten we daar niet zwemmen, omdat de zee hier ruiger was door de tyfoon. We hebben hier dus lekker op het strand gelegen en in de avond hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt.
De volgende dag hebben wij een tricyle gehuurd. Hij bracht ons naar het andere kant van het eiland. Tijdens onze scooter rit de vorige dag, kwamen wij langs een stuk strand met helder blauw water en geen toeristen. Dat leek ons prima om onze tijd te spenderen. Hierna zijn we door gegaan naar een ander strand, maar helaas mochten we daar niet zwemmen, omdat de zee hier ruiger was door de tyfoon. We hebben hier dus lekker op het strand gelegen en in de avond hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt.
Zaterdag 9 juni eindigde onze reis en zondag kwamen we aan in Iloilo. We merkten dat ze het hier wel goed te pakken hadden. Plassen met regen water en de rivier in Miagao die normaal droog staat, was nu gevuld. Het had hier dan ook de hele week geregend. We kunnen dus met zekerheid zeggen dat het regenseizoen officieel begonnen is.
Maandag 11 juni hebben Marcel, Dieke, Sanne en ik ons weer gecontroleerd. We wilden namelijk zeker zijn dat de parasiet weg is na al die medicijnen. De uitslag vertelde ons dat het ene parasiet weg is, maar dat we weer een nieuwe parasiet in ons hebben... Nou dat is dan weer even slikken. We letten op onze hygiëne, we drinken alleen schoon water en we eten alleen waar we zeker van zijn dat het veilig is. Dus we snappen er echt niets meer van.
Deze week begint eindelijk onze stage weer. Marcel en ik beginnen nu in het health center, dit is in Miagao zelf. Hier heb ik heel veel zin in!
Deze week gaan wij uitzoeken hoe wij het doneer geld gaan verdelen over de verschillende stages en hoeveel we kunnen betekenen. We hebben een geweldig bedrag opgehaald waarmee wij al veel kunnen doen. Dankjewel allemaal voor het doneren!
Ook is er weer een video online van onze vakantie : https://youtu.be/rQhoYW5zQMI
Deze week begint eindelijk onze stage weer. Marcel en ik beginnen nu in het health center, dit is in Miagao zelf. Hier heb ik heel veel zin in!
Deze week gaan wij uitzoeken hoe wij het doneer geld gaan verdelen over de verschillende stages en hoeveel we kunnen betekenen. We hebben een geweldig bedrag opgehaald waarmee wij al veel kunnen doen. Dankjewel allemaal voor het doneren!
Ook is er weer een video online van onze vakantie : https://youtu.be/rQhoYW5zQMI
Geen opmerkingen
Een reactie posten