Woensdag waren wij een week in de Filipijnen en deze dag begon de oriëntatie op onze stage plekken. De week erop begonnen we eindelijk met onze stage.
Oriëntatie dagen
Woensdag nam Janice ons mee naar de foundation Help Filipino Children. Elke woensdag komen hier rond de 17 speciale kinderen naartoe. Hier worden er activiteiten gedaan en worden er lessen gegeven. De aanwezigheid van de kinderen hangt erg af van het weer. Als het te warm is dan blijven een paar kinderen thuis. Ze worden gebracht door een familie lid of kennis en hun mogen dan de middag blijven. Vorig jaar heeft de eerst verpleegkundige groep een deel van het ingezamelde geld gebruikt om een muur te bouwen rond de school. De kinderen konden hier niet veilig spelen i.v.m alle loslopende dieren. Janjan is de plek gezellig aan het maken door muurschilderingen te maken. Toen wij aankwamen hebben de kinderen een liedje gezongen, begeleid door hun familie en leraressen. Uiteindelijk was het onze beurt om een liedje te zingen : ‘Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent....’. Hierna hebben we kennis gemaakt met de kinderen.
Na de kennismaking gingen wij door naar een verjaardag van een 7 jarige jongen. Wij waren door zijn moeder uitgenodigd. 7 is een speciale leeftijd ik de Filipijnen. Er worden dan ook veel mensen uitgenodigd. We hebben het dan over zo’n 70 man. Bij binnenkomst keek iedereen ons aan. Het is natuurlijk heel raar dan 8 blanke mensen zomaar binnen lopen. Ik ben benieuwd of al dat gestaar ooit een beetje gaat wennen. Ze vinden je mooi en willen met je op de foto. Dat is na 2,5 week nog steeds raar om elke dag mee te maken. Wij waren hartelijk ontvangen door de familie. Een hele tafel stond vol met eten en op een andere tafel lag een hele varken aan het spit. Zo raar om te zien. Deze dag heb ik weer een aantal nieuwe smaakjes mogen verkennen.
Donderdag stonden wij om 8:00 op de ‘snelweg’ klaar om de jeepney te pakken richting het ziekenhuis. De snelweg gaat hier door het dorp en het is mogelijk om er op te lopen... als je goed oplet en als het niet heel druk is. Het is meer een Nederlandse autoweg. Aangekomen in het ziekenhuis konden wij ons meteen omkleden in onze scrubs, zodat wij nar de o.k konden. Hier hebben wij 3 operaties mee mogen maken. Een staar operatie, blindedarmverwijdering en een abcess verwijdering. Super interessant om te zien hoe het hier gaat. Hierna zijn we op de s.e.h geweest. Op dit tijdstip was het niet heel druk dus de werknemers hadden tijd om met ons in gesprek te gaan. Ook zijn we wat rond gelopen om met patiënten te praten. Na zo’n dagje begint het echt te kriebelen om te starten met de stage.
Het is super leuk om andere mensen en de cultuur te leren kennen. Ook is het leuk om in het Engels te praten en om een paar Filipijnse woorden te leren. Wat trouwens best lastig is.
De eerste stage week
Marcel en ik begonnen deze week met field duty. Samen met een midwife van de Healt Center gingen wij naar haar clinic om de check ups bij zwangere vrouwen te doen. In de ochtend kwamen er rond de 20-30 vrouwen. De clinic stond pal naast de weg dus de hartslag van de baby’s was nogal moeilijk vindbaar / hoorbaar. In ieder geval, dat vonden Marcel en ik. Deze ochtend hebben wij vooral geobserveerd, omdat de voorlichting in het Filipijns gegeven werd en wij dit dus niet zomaar konden overnemen.
De volgende dag was het tijd om naar de foundation te gaan. De kinderen waren al iets minder verlegen en we hebben een hele leuke middag met ze gehad! We hebben met ze gedanst en gekleurd. Wat een lieve kinderen zijn het toch.
De laatste stage dag van de eerste week brak al snel aan. Deze dag zijn wij naar 2 dag opvangen geweest. Hier kwamen kinderen van 3 tot 7 jaar. Speciaal voor ons zijn ze naar de opvang gekomen, omdat de kinderen zomervakantie hebben. Hier hebben wij wat spellen met ze gedaan. We waren behoorlijk uitgeput
Vrijdag stonden wij om 07:00 voor het stadhuis. Samen met Janice, Janjan en 5 begeleiders stapten wij een ambulance in om vervolgens de bergen in te rijden. Een hobbelig en stijl stuk was het zeker. Na ongeveer een half uur rijden konden wij niet meer verder. Het laatste stuk moesten we lopen. Zo’n 30 minuten konden wij genieten van de natuur en de avontuurlijke (jungle?) tocht. Het was maar goed dat er begeleiders met ons mee gingen. Aangekomen bij de waterval waren er al een aantal kinderen aan het zwemmen. Ik stelde me het ijs koude berg water in Italië voor, waar het leek alsof er messen in mijn lichaam staken. Dit was echter heerlijk water. Koud maar niet te koud. Heerlijk om een ochtendje te zwemmen. Toen ik bij de waterval omhoog klom vertelde een begeleider dat ik verder kon lopen. Door het water tussen de bergen liep ik naar een verstopte waterval. Deze was groter dan de vorige. De kinderen klommen op de meest stijlen muren naar de top om vanuit daar te springen. Dat zag er heel vet uit, maar hell no dat ik dat na ga doen. Wij kozen voor een rots dat ons iets veiliger leek. Wat hebben we genoten die ochtend.
Zaterdag besloten Marcel en ik om een weekend in de stad te verblijven. Na een massage bij een spa zijn we door gegaan naar een gezellig eeltplekje. Janice gaf dit als tip. Het is maar goed dat je lokale mensen kent, anders hadden wij dit nooit gevonden. Je hebt hier verschillende restaurants en foodtrucks. Voor degene die mij goed kennen, weten dat ik het liefst elke dag eet bij foodtrucks.
De dag erna stonden wij vroeg bij de ferry om naar een ander eiland te gaan. Guimaras is een mango eiland en 2 weken lang is hier een mango festival. Dat is wel een bezoekje waard. Nadat wij een half uur lang onbeperkt mango's hebben gegeten en over de markt hebben gelopen, zijn wij naar de rest van de groep gegaan die inmiddels ook aan waren gekomen. We hebben een boot gehuurd, zodat wij een island hopping tour konden doen. En wauw, ik had nog nooit zo'n helder water gezien. De trip was super. We hebben wel op de trip besloten om meteen terug te gaan naar de stad, omdat Ciel toch wel erg ziek was geworden. Daphne, Ciel en ik zijn bij aankomst in Iloilo meteen in de taxi gestapt om naar het ziekenhuis te gaan waar wij Janice zouden ontmoeten. Uiteindelijk is Ciel opgenomen en blijft Daphne bij haar. Het ziekenhuis is hartstikke mooi en de zorg is goed. Ze is dus in goede handen.
Vandaag ben ik met Anne-Fleur, Sanne en Marcel naar het Bearland Resort gegaan. Hier hebben we lekker kunnen zwemmen.
Aankomende week ziet onze stage er bijna hetzelfde uit. We bezoeken dinsdag en donderdag alleen andere plekken. Volgende week starten wij in het Guimbal ziekenhuis.
De tijd vliegt voorbij, maar ik geniet elk moment van dit avontuur.
Om wat meer beeld bij het verhaal te geven staat er ook een filmpje online.
Klik hier voor het filmpje : Filmpje Filipijnen
Of : https://youtu.be/oqBOn7Z2NLA
Liefs,
Stefanie
Geen opmerkingen
Een reactie posten